وبلاگ

درمان دندانهای درمان ریشه شده که ساختمان تاجی آنها دچار تخریب شدید شده اند، همیشه مدنظر بوده است . بیماران و دندانپزشکان برای ترمیم چنین دندانهایی، بدنبال روشی بوده اند که ترمیم دوام و بقای بیشتر داشته و از هزینه های گزاف و مراحل پیچیده، مستثنی باشد. امروزه بسیاری از دندانپزشكان استفاده از سیستم های پست پیش ساخته را ترجیح می‌دهند، زیرا  آنها بسیار كاربردی،كم هزینه و در برخی موارد نسبت به پست وکورهای ریختگی محافظه كارانه ترند.

در ریشه ها ی به شدت تخریب شده، یک فایبر پست متصل شده بطور ادهزیو ممكن است استحكام شكست را بهبود بخشد و توزیع و انتقال استرس بهتری را انجام دهد، بنابراین سبب تقویت دندان می‌شود.

از جمله روش های ترمیم دندانهای اندو شده استفاده ازپست و کور ریختگی، پستهای پیش ساخته،  بیلدآپهای تاجی به کمک مواد ترمیمی مانند آمالگام، کامپوزیت و … می باشد که البته هر کدام دارای مزایا و معایبی هستند. به دلیل استفاده وسیع از این نوع درمان ها، و با توجه به اینکه قسمت اعظم مواد پرکننده کانال (گوتاپرکا) برای ایجاد فضای پست تخلیه می شود و همچنین امکان وجود کانالهای فرعی نیز هست و گوتاپرکای باقیمانده در قسمت اپیکالی کانال نیز نمی تواند سیل لازم را برای کانال فراهم نماید، ایجاد سیل به وسیله مواد سازنده پست و کور  و ماده چسباننده مهم و ضروری است .

÷همواره باندینگ بین سمان و پست یکی از مشکلات سمان کردن پستها است. به نظر می رسد با بهره گرفتن از کامپوزیت به جای پست سمان شونده یکی از اینترفیسهای باند شونده حذف می شود و مسئله باندینگ فقط موکول می شود به کفایت باند بین دندان/ ادهزیو/

 کامپوزیت و همچنین مشکل C  -فاکتور زیاد در حین سمان کردن پستها حذف می شود. اگر تصور کنیم که در واقع یکی از علل اصلی شکست در درمانهای ترمیمی، کاهش مقاومت به شکست دندان و ترمیم است لذا هدف این مطالعه بررسی مقاومت به شکست دندانهای اندو شده با روش های مختلف ترمیم تاج و ریشه می باشد.

کلیات

کامپوزیت رزین

        کامپوزیت عبارت است از مخلوط فیزیکی مواد مختلف تا میانگینی از خواص مطلوب این مواد حاصل شود. بدنبال  کوشش هایی برای بهبود خصوصیات رزین آکریلی پرنشده، Bowen در سال 1962 نوعی ماده ترمیمی پلیمر درست کرد که با ذرات سیلیکا تقویت شده بود. این ماده پایه و اساس برای موادی شد که امروزه به آنها رزین کامپوزیت می گویند و رایج ترین ماده ترمیمی همرنگ دندان می‌باشد(2 و1).

رزینهای کامپوزیتی بصورت ترکیبی از فیلرهای غیرارگانیک (سخت) که با پلیمر دای متاکریلات (نرم) پیوند خورده اند، در سال 1960 معرفی شدند. بطوریکه ویژگیهای فیزیکی آنها را به ویژگیهای عاج و مینا نزدیک می کرد. پیشرفتهای آنها شامل لایت کیور شدن، باند شدن به اجزا دندان، کاهش سایش و … می باشد و حتی پیشرفت آنها منجر شده که اکنون در ترمیمهای محافظه کارانه خلفی نیز به کار روند(2).